خوشا کسى که معاد را به یاد آورد ، و براى حساب کار کرد ، و به گذران روز قناعت نمود ، و از خدا راضى بود . [نهج البلاغه]
 
دوشنبه 02 مهر 3 , ساعت 11:21 صبح

بنام خداوند جان و خرد

کزو برتر اندیشه بر نگذرد

 

در دیاری هستم

که مزین به قدوم

هشتمین نور امامت

به خودش می بالد

در مسیر حرم از نیشابور

در همان نور تجلی امام هشتم(ع)

خبری بشنیدم

که از آن سلسله ی نور ولایت

ز خدا و ز خداوندی او

قصه هائی دارد

و کلام توحید

نه فقط توحید است

بلکه توحید و نبوت

و امامت و معاد و عدل است

و تمامی فرائض و معارف

همه در قلعه ی تو حید

به گرد أمده است

و بگویم ز "عیون"

آن کتابی که روایتهای

رضوی را دارد

مصحفی که رضوی بودن آن

منشأ نور کلامش باشد

سفری باید رفت

حرم قدس رضا(ع) را در دل

عشقی از رحمان است

منشأ ایمان است

سبب زندگی دوران است

و به امید خدا این همه نعمت های

اخروی در عالم

همه جاویدان است

چه صفائی دارد

مشهدی بودن و با یاد زیارت در طوس

سفر کرببلا پیمودن

کربلا هم از اوست

سفر کرببلا را باید

در توسل به امام(ع)

جستجویش بنمود

و به امید نجاتی از رب

ره او را پیمود



لیست کل یادداشت های این وبلاگ